Groen beleggen is populair. Zó populair zelfs, dat het argwaan wekt en een aantal mensen zich afvraagt of we hier te maken hebben met een hype. En u weet: een hype, dat waait weer over.Als je kijkt naar het aantal groene beleggingsproducten dat op de markt wordt gebracht, kan ik me die argwaan wel voorstellen. Toch denk ik dat duurzaam beleggen een thema is dat ook op lange termijn interessant blijft.Maandagavond zond VPRO’s Tegenlicht het vervolg uit op de documentaire Cradle to Cradle. Misschien heeft u de eerste aflevering vorig jaar ook gezien. Voor de mensen voor wie dit allemaal onbekend in de oren klinkt, nog even een korte beschrijving.
Cradle tot Cradle, of Afval is Voedsel, zoals de programmamaker het vertaalde, is een filosofie van de Duitse chemicus Michael Braungart en de Amerikaanse architect William McDonaugh. Zij gaan er vanuit dat groei niet slecht hoeft te zijn voor het milieu, maar juist iets kan bijdragen. In plaats van CO2-neutraal, wat in hun ogen staat voor ‘ietsje minder schade toebrengen’, gaan zij voor een positieve toevoeging aan de wereld.
Enkele voorbeelden uit de documentaire: het fabrieksterrein van autofabrikant Ford werd zo gerenoveerd dat ‘je er met een gerust hart je kinderen zou laten spelen’. Er kwam een dak met gras, mos en andere planten. Dat zorgde niet alleen voor natuurlijke waterzuivering, maar trok ook weidevogels aan. Bovendien werkt het dak isolerend, zodat er veel geld aan isolering en verwarming wordt bespaard.
Bureaustoelenfabrikant Herman Miller ontwikkelde een biologisch afbreekbare en volledig herbruikbare stoel. Niet alleen snel uit elkaar te halen, maar ook snel in elkaar te zetten en dat levert een flink kostenvoordeel op. Voor Unilever werd een ijspapiertje ontwikkeld dat bij kamertemperatuur vloeibaar wordt. Gooi je het weg, dan ontdooit het papiertje en komen er zaden van zeldzame planten vrij.
Ik ben erg enthousiast over deze filosofie. Nieuws over het milieu geeft je vaak een gevoel van schuld en machteloosheid: we hadden er beter niet kunnen zijn, dan was het nog goed gekomen met de wereld. Braungart en McDonaugh hebben dat feilloos door en bieden een constructieve oplossing.
Gisteravond bleek dat ik lang niet de enige ben die zich aangesproken voelt. En dat nogal wat mensen de Tegenlicht-documentare hebben gezien. De documentairemaker sprak met beleidsmakers als minister van Milieu Jacqueline Cramer, een Limburgse gedeputeerde en een KvK-medewerker en Adri Duijvesteijn, raadslid in Almere. Allemaal hadden ze Cradle to Cradle gezien. En allemaal gaan ze aan de slag met grote projecten op Cradle to Cradle-grondslag.
Met groen of duurzaam beleggen kun je prima zelf een steentje bijdragen, al is het op bescheiden schaal. In de komende weken zal ik de aandelen kopen van de genoemde bedrijven in dit artikel. En nu maar hopen dat meer documentaire kijkende beleggers zullen volgen.
------------------------------------------------------------------------------------
Disclaimer Janneke Willemse:
Op het moment van schrijven geen positie in bovengenoemde fondsen.
